سنگ یکی از ابتداییترین مصالح ساختمانی است که انسان برای ساختن ابزار و پناهگاهها و رفع نیاز خود استفاده کرده است. دورههای کهن سنگی و پارینه سنگی نشاندهنده دورههایی است که در آن کاربرد سنگ بر فلز و دیگر مصالح مقدم بوده است.
آثار خانههای از سنگ چیده شده در شمال ایران متعلق به 7000 سال پیش موجود است. در ساختمانهای سنگی از سنگ لاشه همراه با ملاتهای گچ و آهک استفاده شده است. باید اذعان کرد اگرچه سنگ به علت سنگینی و مشکلات حملونقل و استخراج تا حدی جای خود را به مصالحی نظیر آجر داده است اما همچنان اهمیت خود را در سازههای سنگین و سخت نظیر پلها، تونلها، بهمنگیرها، دیوارهای حائل، سنگچینها، کرسیچینها و غیره حفظ کرده است.
خواص عمومی و کاربری سنگها
سنگها را به طور کلی از نظر منشاء تشکیل به سنگهای آذرین، رسوبی و دگرگون دستهبندی میکنند. در بررسی خواص عمومی سنگها مواردی مانند مقاومت در برابر کشش، تحمل فشار، نفوذپذیری، انتشار امواج، پایداری و در نظر گرفتن امتداد لایهبندی و سطوح ضعیف در عملیات مد نظر است.